از یه جایی به بعد دیگه دوس نداری هیچکس رو به خلوتت راه بدی، حتی اگه تنهایی کلافت کرده باشه، از یه جایی به بعد وقتی کسی بهت میگه دوست دارم، لبخند میزنی و ازش فاصله میگیری، از یه جایی به بعد فقط یه حس داری، حس بی تفاوتی، نه از دوست داشتن ها خوشحال میشی و نه از دوست نداشتن ها ناراحت میشی.