# kakojavad (04.10.2024 / 19:50)
اونجا که میخوای یه حرفی بزنی
بعد با خودت میگی نتیجه که نداره
بکی بگم اخه
که چی بشه
پس بیخیال سکوت میکنی
اینجا میشه
ابتدای ویرانی...می خواهم اعترافی کنم
گاه گاهی هم از آرامشِ درونم نبود سکوتم!
آری! جسارتش را نداشتم!
همان لحظاتی که ظاهرم چون ساحلی آرام و موقر بود
و درونم ... آه از درون ِ پرتلاطم و پریشان ِ دریا...
از خودم می پرسم: آی منِ دلنازکِ دلتنگ! همه ی عمر، از چه چیز میترسیدی!؟
دوباره سکوت!
آه!
چه کسی به قلب ِدریا گوش می دهد؟!