چه رنجی است
خوابیدن زیر آسمانی
که نه ابر دارد نه باران
از هراس کلمات
هر شب خوابهای آشفته میبینیم
به این جهان آمدهایم
که تماشا کنیم
صندلی های فرسوده و رنگ باخته
سهم ما شد
انتخاب ما مرواریدهای رخشان بود
یکی به ما بگوید
آیا ما قادریم
دریای آبی
و جعبهی مداد رنگیِ هفترنگ را
به خانه ببریم
و خوشبختیِ سرنگون در آسمان ابری را
صید کنیم
در انتظار جوابِ شما هستیم
که در آفتاب بیخیال
قدم میزنید.