تو فصل پرواز پلیکان ها
بعد دامنه ها، سرمای خاکی باد همه جا
پوست رو می ترکوند با وزش هاش
یه ساحل خواب رو دامن خاک
بیدار شد هر لحظه نگاه می کرد
به آسمون غرق پرواز
من زل زده بودم به شکار
به یه قاب کِدِر