از ناصر درباره بخشش یا اعدام پرسیدند و پاسخ ناصر اعدام بود، شهلا فروریخت. شهلا زمان اعدام کشته نشد، وقتی مُرد که «ناصرش» خواستار اعدامش شد. پاهایش لرزید، زانوهایش سست شد و فرو ریخت. تاکنون فروریختن انسان را دیدهاید؟ به چشم میبینی کمر کسی خم میشود، زانوهایش دیگر تحمل وزن بدن را ندارند و فرو میریزد. توگویی از درون انسان چیزی بیرون میآید که نامش را میتوان «جان» گذاشت. «جان» شهلا هم همان لحظه از بدنش بیرون آمد و روحش بعد از اعدام!

شعر دست برده شهلا جاهد (از شعرهای نسرین بهجتی )که برای دفاع از خود در دادگاه در بهار ۱۳۸۳ خوانده شده :


مگر تو از من چه دیدی
جز خوبیهای مکرر

که از من دل خسته روی گرداندی

و شمشیر از رو بستی

نگو که وهم بود

عشق که وهم نیست

اسارت من برای رهایی تو که وهم نیست

حال زندان و تنهائی و من

در زندان عقربه ها نمی پرد...می خزد

و من برای هیچ چیز و هیچکس دیگر عجله ای ندارم

جز مردن که آنهم بدانم مردی که بی دلیل

شمشیر را برایم از رو بست

آیا به سوگ من خواهد نشست ؟

#شهلا_جاهد