[ آن کس که میخواهد به تفکر فلسفی بپردازد، پیش از هر چیز می بایست در بارهٔ هر موضوعی شک کند.
? پاپ و مرتد، #مایکل_وایت]

[ اگر میخواهی جویندهی واقعیِ حقیقت باشی، باید دستکم یکبار در عمرت تا جایی که ممکن است به همه چیز شک کنی! #رنه_دکارت ]

?? آموزش و پرورش فشل و آموزه های سنتی_رسمی چنان ما را از تردید و شک بر حذر داشته اند که خاطرم است وقتی از برخی اساتید می پرسیدم در فلان مورد دچار شک شدیم پاسخ شما چیست؟
می گفتند، آیت الله بهجت فرموده است: هنگام دچار شدن به شک این ذکر مقدس را با خود زمزمه کنید «لا حول و لا...» ان شاء الله برطرف خواهد شد!!!
یعنی عملا مُخ را تعطیل کرده و ذهن و ضمیر آدمی را مسموم می نمایند، تازه در نهایت پر رویی و وقاحت، ادعای عقلانیت هم دارند!

جالب است اولا)؛ بالکل از شک بر حذر می دارند (طوری که گاه بسیاری از رجوع کنندگان را میبینم که آشفته اند و کلافه و در ترس و هراس، چرا که دچار شک شده اند و گمان می کنند اگر در این حالت بمیرند دچار عذاب الهی خواهند شد! یا للعجب! این هم نتیجه ی آن همه یاوگویی و چپاندن هزار جور خرافه در ذهن کودک و نوجوان در مدارس و ...) و ثانیا)؛ اگر هم احیانا دچار شک شدی، دعوت به تفکر و تامل و تعقل نمی کنند تا اندکی به شخصیت خودت متکی باشی مستقل شوی و استقلال داشته باشی همان جا هم میخواهند مقلد بمانی و صرفا اذکاری را تکرار کنی یعنی به مثابه ی یک بیمار به تو نگاه می کنند چرا که از عقاید آنها فاصله گرفته ای! و ثالثا)؛ اگر آن شک چنان عمیق بود که دیگر نتوانستی باورهای ایشان را بپذیری، مرتد و نجس و گمراه و گور خر و ... اعلامت می کنند بعد ادعای عقلانیت و تفکر و ... هم دارند!

ذره ای انصاف و روحیه ی حق طلبی و اندکی شعور و شرف کفایت می کند برای قضاوت در رابطه با یک چنین تئولوژیِ آمیخت