#پادشاهان_ایران ?
این قسمت : داریوش اول (بزرگ)
داریوش یکم که با نام های داریوش بزرگ و داریوش کبیر نیز شناخته میشود ، چهارمین شاهنشاه هخامنشی در میانه ۵۲۲ تا ۴۸۶ پیش از میلاد بود.
از اقدامات مهم او میتونیم به ضرب اولین سکه به نام دریک ، تاسیس گارد جاویدان ، تاسیس اولین نیروی دریایی ایران ، تاسیس اولین پستخانه ، تقسیم بندی کشور به ۳۰ ایالت و ساخت بنای تخت جمشید اشاره کرد.
از فتوحات مهم او فتح هند در شرق تا فتح مقدونیه در غرب که به واسطه این فتوحات داریوش بزرگ اولین پادشاه جهان شد که به سه قاره حکومت میکرد.
در قسمت قبلی نحوه به قدرت رسیدن داریوش بزرگ رو توضیح دادیم ، اما به واسطه اینکه از نسل کوروش کسی نبود که بر تخت پادشاهی بشینه و داریوش اینکارو کرده بود خیلی از ساتراپ ها دست به شورش زدن ، و داریوش که دید نیاز به قدرت و کمک بیشتری داره با دختر کوروش آتوسا ازدواج کرد.

اما با وجود این ازدواج هنوز تعدادی از ساتراپ ها اعلام استقلال کرده بودن که داریوش بزرگ با ۱۹ جنگ همه ساتراپ هارو بجز لیبی و مصر مطیع خود کرد ، داریوش به شخصه فرماندهی لشگر را در دست گرفت و به سمت مصر حرکت کرد و یکی از نجیب زادگان رو به فرماندهی سپاهی راهی لیبی کرد.
مصر که اعلام استقلال کرده بود با دیدن سپاه هخامنشی بدون جنگ و خون ریزی جلوی داریوش بزرگ تعظیم کرد.
داریوش بعد از ۱۰ سال جنگ و کشور گشایی و حکومت بر سه قاره ، تصمیم گرفت کمی به اداره حکومت بپردازد ، وی کشور رو به ۲۰ و در برخی منابع تا ۳۰ ایالت تقسیم کرد و برای هر ایالت دو فرد رو برای اداره قرار داد.
برای راحتی انتقال منابع و مبادلات داریوش اولین سکه های هخامنشی را به اسم دریک ضرب کرد.
داریوش بزرگ در همین حین گارد ۱۰،۰۰۰ نفری جاویدان را تاسیس کرد.
گارد جاویدان تشکیل شده از حرفه ای ترین سرباز های هخامنشی بود و دلیل نام گذاری این گارد ، این بود که اگر یکی از این افراد کشته یا زخمی میشد سریع جایگزین میشد تا تعداد ۱۰،۰۰۰ نفری آنحفظ بشه.
افراد گارد جاویدان همزمان از سلاح های نیزه ، شمشیر ، و تیر و کمان استفاده میکردن.!
یکی از جنگ های مهمی که داریوش شروع کرد جنگ ماراتن بود که به علت توضیحات زیاد درمورد این جنگ مقاله ای دیگه طی چند روز آینده درمورد این نبرد داخل چنل قرار میگیره.
داریوش بزرگ پس از یک دوره بیماری در نهایت در سال ۴۸۶ پیش از میلاد از دنیا رفت.
داریوش بزرگ در زمان خود به ۴۴٪ مردم جهان حکومت میکرد که وسعت این امپراتوری از جنوب غرب به لیبی ، از شمال غرب به مقدونیه ، شمال شرق به رود سیحون و مرز های قزاقستان امروزی و از جنوب شرق به هند میرسید.