▪️حکمت دُنیویی که شوپنهاور در گزین گویه هایی در باب حکمت زندگی به ما عرضه میکند ریشه در مغز نظریهای دارد که تقریبا به شرح ذیل است.

هر انسانی به ناگزیر در پوست خودش زندگی میکند و جهان خود را در سر خود حمل میکند. از این رو سعادت حقیقی تنها باید در درون جسته شود و تنها در آنچه خودمان هستیم نهفته است. به این ترتیب، سعادت شخص به استعداد شخصی او بستگی دارد : نخست و پیش از هر چیز به تندرستی او، بعد به روحیات طبیعی، شخصیت، هوش و غیره ی او. از این منظر، نخستین راه او برای تعقیب سعادت این است که چیزهایی را که استعدادهای واقعی اش هستند پیدا کند، در کمال صداقت با خودش آنها را به کمال گسترش دهد، و بعد با استفادهی کامل از آنها همهِ را زندگی کند، گرچه همواره باید مراقب باشد که خودش را تندرست نگه دارد.

«در مقابل، انسان معمولی، در خصوص لذات زندگی اش، به چیزهایی اتکا میکند که بیرون از او هستند و لذا به ثروت و طبقه و همسر و فرزند و دوستان و جامعه و غیره تکیه میکند؛ اینها پایه های زندگی او هستند - که بنابراین وقتی آنها را از دست میدهد یا از آنها سیر میشود سعادت از بین میرود».

✍ #برایان_مگی
? #فلسفه_شوپنهاور
? صفحه 352