? اصالت شر و عدمیبودن خیر


✨ آرتور شوپنهاور، فیلسوف آلمانی، اصالت را برای شر قائل میباشد؛ یعنی اصالت را به "درد و رنج" میدهد و لذت و خوشی را عمدتاً عدم اینها تلقی میکند.


✨ شوپنهاور هدف و اساس هستی را شر میداند! به عبارتی شر را امری وجودی میداند و خیر را عدمی.


✨ درد و رنج مُفتاند؛ نیازی نیست برای به دستآوردنش تلاش کنید، اگر چند ساعت یکجا بنشینید به سراغتان خواهد آمد.


✨ در جهانی که درد و رنج فراگیر میباشند، لذایذ بسیار محدودند.


? خدا نمیدانست در جهانی که میآفریند اصالت با شر خواهد بود؟ (تناقض با همه چیز-دانی خدا)


? خدا نمیتوانست جهانی بیآفریند که اصالت با شر نباشد؟ (تناقض با همهکار-توانی خدا)


? اگر هم میخواسته در جهان اصالت با شر باشد که دیگر خیرخواه مطلق نیست.


?غرض از بیان این نکته این بود که نشان بدهیم ادعای اصالت خیرات و عدمی بودن شرور میتواند تا چه اندازه دشوار و بی پایه باشد.