عادت به فقر، زندگی بر پایهی توان جسمانی، پنجه افکندن با حوائج هر روزه، نه، هر ساعته، کار سخت، زحمت بیپایان، اضطراب مداوم، انواع مرارت، بیتوجهی به فردا؛ یگانه دلخوشیاش آسودن پس از خستگی بسیار؛ تنازع مداوم، بدون لحظهای مجال اندیشه؛ تنها لذات جسمانی که آب و هوای ملایم و غذای کافی رخصت خواهند داد، و متافیزیک، همان موهوم پرستی زمخت کلیسایی؛ اینها همه شکل دهندهی زندگیای هستند در پست ترین مراحل دانایی، جایی که انسان همواره در تقلا است و در طول زندگی در شتاب. این خواب آشفته و ملتهب، آه که زندگی چندین میلیون انسان را صورت میدهد!

این مردمان تنها آن میزان فکر میکنند که به برآوردن نیاز ارادهشان در آن لحظه قادر باشند. هرگز زندگی را چون چیزی به هم پیوسته، هستی را به سان یک کل، به اندیشه نمیآورند؛ حتی میتوان گفت که زندگی میکنند بدون این که واقعاً بدانند زندگی چیست.

? #آرتور_شوپنهاور
? #جهان_و_تأملات_فیلسوف