?فرهنگِ جانکندن به قلم نیچه:

⚜فرهنگ بیمار یعنی {آشفتگی فکری}.

?بی هدفی بدبینی اعتقاد به پوچی زندگی و خفقان فکری از نشانههای اصلی چنین فرهنگی است.?اجتماعی که دستخوش فرهنگ بیمار است انباشته از پلیدیها و کیفیتهای ناخوشایند است و هرچند احتمال وجود اشیاء نفیس بسیار کمی نیز در میانشان هست اما لازمه دست یافتن به آنها برای پوینده راه معرفت داشتن دستکشهای پولادین و شکیبائی فراوان است. اکثر آدمیان چنین جامعهای به زائدههای متحرکی میمانند که جهان برایشان جز لاشهای #شکم-سیر-کن و شایستهی تاراج و غارت نیست. میدرند و میبلعند، میکوشند و میکاوند، کاه میکوبند و در پی باد "زحمت" میکشند.

?این عده چنان درگیر چرخدندههای زندگی بیارزش و مبتذل خود هستند که ?نه از گذشته درس عبرتی میگیرند و نه به آیندهای بهتر و برتر میاندیشند.? در گورهایی که خود کندهاند به زندگی ادامه میدهند و چنان نیروی خود را برای به دست آوردن آسایش بیشتر تباه میکنند که در برابر طوفان آشفتگی روانی حتا یارای حلق آویز کردن خود را نیز ندارند.بدینسان آهسته جان میکنند و این جانکندن تدریجی را زندگی مینامند.