تَمامِ دلتنگى هايَم را بَرايش نوشته ام؛
خَط به خَط ،
روز به روز ،
ساعَت به ساعَت ،
امّا ميترسَم !
ميترسَم از اينكه بخوانَد
وَ با پوزخَندى از كنارَش رَد شوَد
ميترسَم از اينكه بخوانَد
وَ با يك 'مرسى'گُفتَن ،
تمامِ تَصوراتَم را خَراب كنَد
!ميترسَم از اينكه يك نفَر قبل از مَن ،
تمامِ اينها را برايَش گفته باشَد
شُجاعتَم تا همين حَد بود ؛
'بَرايَش نِوشتَن' مَن جراتِ ارسالَش را ندارَم