گاهی وقتا،اتفاقاتی میوفته که مجبوری براشون غصه بخوری وناراحت باشی!
ولی غمگین بودن یانبودنش انتخاب خودتِه،خودت انتخابش میکنی چون قبول کردن واقعیت وبیتوجهی ونادیده گرفتن انتظارات و خواستههات ک نیازبه ی ادم قوی داره،
منم دیگه رها کردم و موفق شدم ناراحت بودن و دلگیری های کل روزمو جمع کنم تو صندوقچه قلبم و قبل خواب با موزیک و چند قطره اشک پای درختِ آرزوهام خاکشون کنم،قراره بیشتر سعی کنم که موقع خاکشون دیگه اشک نریزم و قوی تر فقط به آدم هایی که توی دلم جا دارن و لابهلای درخت های سبز ذهنم راه میرن و اتفاقات خوبی که مثل نور از بین شاخ و برگ ها به سختی به فکرم میرسه،فکر کنم،
توهم از امشب شروع کن،شاید باهم موفق شدیم!