من حتی خودم هم نمیدونم چرا اینقدر ناراحتم، این دست خودم نیست. وقتی به علتش فکر میکنم چیزی جز سیاهی نمیبینم، یک چیزی روی دلم سنگینی میکنه ها. اما حتی خودمم نمیتونم علتش رو پیدا کنم. چیزای کوچیک و بزرگ زیادی توی مغزم چرخ میزنه ولی دلیل اصلی کدومه؟ همشون؟ یکیشون؟ زخم های قدیمیم سر باز کردن یا یک خراش جدیده که بازم متوجهش نشدم؟ اورثینک میکنم، گریه میکنم، خودم رو زجر میدم و بازم این منم که مثل همیشه میخندم و به هیچکس چیزی نمیگم.