دنیا چنان فانیست چه کسی مرا یاد دارد گر بمیرم تنها مادرم سالی مرا بیاد دارد سالیان دگر خاطره درد اورش میشوم حتی قاب عکسم را خاک میکند مرا نبینید انکارم میکنن همه ادما که میشناسم پس فقط میمانم من من من پس ای من مرا در اغوش بگیر ای منی ک قراره تاابد باتو باشم مرا چنان کن که روزی نخورم حسرت گر امشب فانی شدم بدانم تمامش را زندگی کردم