میدونست که من زود ناراحت میشم.
میدونست که رو چیا حساسم و هی بیشتر بهم بی محلی میکرد و عذابم میداد؛منم که حساس بودم هی به جونش غُر میزدم هی به روش میاوردم بی محلیشو!
اونم نقطه ضعفمو میدونست و هی میگفت : تو حساس شدی ، تو دیگه خسته شدی از این رابطه ، داری بهونه میگیری و..
داشت حرفه دل خودشو به من میفهموند و من ساده هربار خودمو مقصر میدونستم.
آدما بعضی وقتا برایِ اینکه حسو حالشونو بهت بفهمونن مجبورن حرف دل خودشونو به اجبار تو ذهنت بندازن تا درگیرش بشی و خسته ، بعد تمام اشتباهاتو میندازن گردن تو و به راحتی میذارن میرن و تو میمونی با وجدانی همیشه ناراحته و باور میکنی که مقصری!