بعضی وقتا دلم برای خود قدیمیم تنگ میشه
برای خودمی که با یه جوک بی مزه فاز میگرفت و از ته دل قهقهه میزد و هیچی دیگه نمی تونست جلوی خندشو بگیره ، واسه خودمی که هنوز قلبش رو آدما لگدمال نکرده بودند و کلی دلیل واسه محبت کردن و دوست داشتن داشت ، واسه اون آدمی که شبا تا دیروقت دورهمی میرفت صبحا با کلی انگیزه از خواب بیدار میشد ، من فقط نمیدونم یهو چی شد اون آدم کجا رفت؟اینی که جلوی آینه ایستاده کیه چرا دور چشماشاینقدر گود افتاده چرا خیلی وقته دیگه حوصله ی کسی رونداره چرا سمت چپ سینش خالیه هیچی توش نیست چرا دیگه دلش نمیخواد از خواب بیدار شه؟!