چقدر دلم برای

بچه گی هایی که برف تا نزدیک زانو میرسید

تنگ شده

اون زمانی که

با این وضع مجبور بودیم صبح از کنار بوخاری نفتی

با صدای غلغل سماور نفتی که برایمان حکم غرغر داشت بیدار شویم

نانی که روی بوخاری گرم شده رو با استکانی چایی شیرین و یکی دو گردو بخوریم و راهی مدرسه شویم

آخ از سرسره بازی و آدم برفی های مدرسه

و چه روز قشنگی بود

روزی که از بلندگوی مسجد اعلام میکردن مدارس تعطیله

و ما یه روز کامل وقت بازی داشتیم

امروزه

نه هوا هواست

نه برف برف!

و نه حتی بازی ها بازی!
چقدر دلم برای

بچه گی هایی که برف تا نزدیک زانو میرسید

تنگ شده

اون زمانی که

با این وضع مجبور بودیم صبح از کنار بوخاری نفتی

با صدای غلغل سماور نفتی که برایمان حکم غرغر داشت بیدار شویم

نانی که روی بوخاری گرم شده رو با استکانی چایی شیرین و یکی دو گردو بخوریم و راهی مدرسه شویم

آخ از سرسره بازی و آدم برفی های مدرسه

و چه روز قشنگی بود

روزی که از بلندگوی مسجد اعلام میکردن مدارس تعطیله

و ما یه روز کامل وقت بازی داشتیم!!!
از برف و عسل چیزی نمیگم
چون فقط اونایی که خوردن میدونن چه لذتی داره!!!


امروزه

نه هوا هواست

نه برف برف!

و نه حتی بازی ها بازی!